Ik weet niet of ik altijd de beste luisteraar ben.

De afgelopen dagen, waarin ik meer tijd doorbracht met familie dan normaal, kwam dat luisteren ineens op de voorgrond.

Wanneer iemand in je omgeving met zijn gezondheid worstelt, staat alles even stil. Mijn dagelijkse flow werd onderbroken. Ineens voel ik weer hoe belangrijk simpele dingen worden.

Deze vraag krijgt dan een heel andere lading: 'Ben je okay?'

De vraag wordt meer dan een formaliteit. Het wordt een moment van oprechte zorg. Misschien is het wel de belangrijkste vraag die we ons kunnen stellen.

Ben je okay?

Het dwingt je om echt stil te staan bij de ander, om dieper te luisteren. Zelfs als het antwoord oncomfortabel is.

Persoonlijk of professioneel, zonder oordeel luisteren naar wat anderen meemaken. Niet altijd eenvoudig.

Dat is waar voor mij 'Ben je okay?' over gaat: een uitnodiging om te delen, om gezien te worden.

Ik merk dat ik die vraag regelmatig stel ik. En ja natuurlijk, het is een deel van mijn beroep. Maar een week zoals deze laat mij de diepgang erachter nog beter zien. We leven in een wereld van snelle interacties. We vragen constant "Hoe gaat het?" of "Alles goed?". Maar nemen we steeds voldoende tijd voor het echte antwoord?

Als we echt willen luisteren, moeten we onszelf en de ander de ruimte geven om stil te staan en te voelen.

Voor alle duidelijkheid, met mij gaat het goed.

Ben jij okay?